“Sinds dat ik me kan herinneren scheiden we thuis het plastic afval, gooien we bijna geen eten weg en nemen we de fiets. Mijn vader is al heel lang bezig met duurzaamheid, dus ik ben er mee opgegroeid. Toen ik wat ouder was, kwam ik erachter hoe vervuilend de kledingindustrie is. Na het instorten van een kledingfabriek in Bangladesh ben ik me ook gaan verdiepen in duurzamere kleding en ben ik dat steeds meer gaan kopen. En toen de klimaatstakingen begonnen, is duurzaamheid echt een groot onderdeel van mijn leven geworden. Nu denk ik bij alles wat ik ga doen of kopen: ‘kan dit ook duurzaam?’ en probeer ik zo duurzaam mogelijk te leven.”