Wist je dat de meeste dieren op aarde geen ruggengraat hebben? Deze dieren noemen we ongewervelden. Ze hebben dus geen wervelkolom en geen botten.

Ze zijn er in allerlei soorten en maten, van piepkleine insecten tot grote zeedieren zoals de reuzeninktvis.

Ongewervelde dieren zijn doorgaans een stuk kleiner dan gewervelde dieren, maar er bestaan ook grote zoals de reuzeninktvis.

Er bestaan zeker 30 verschillende soorten ongewervelde dieren, zoals:

• Een bekende groep ongewervelden zijn de geleedpotigen, waartoe insecten, spinnen en krabben behoren.
• Andere groepen zijn de weekdieren, zoals slakken en octopussen, en de neteldieren, zoals kwallen.
• De neteldieren, daar horen kwallen bij.
• Wormen, dat zijn langwerpige dieren.

Veel ongewervelden leven alleen in de zee, zoals zeesterren en zee-egels. Hoewel veel ongewervelden klein zijn, bestaan er ook grote, zoals de reuzeninktvis. Ze hebben geen botten, maar sommige, zoals slakken, beschermen zichzelf met een stevige schelp.

Ook al hebben ongewervelde dieren geen botten, ze zijn niet slap als een pudding. Ze kunnen juist best goed bewegen en zijn stevig genoeg!

Sommige dieren, zoals sponzen en wormen hebben veel water in hun lichaam. Dat water zorgt voor stevigheid, net als bij een ballon die je vult met water – ineens is hij stevig en rond!

Andere dieren hebben een soort pantser aan de buitenkant van hun lijf. Dat noemen we een uitwendig skelet. Denk maar aan een slak met zijn schelp of een kever met zijn harde schild.

Zo'n skelet helpt niet alleen om stevig te zijn, maar ook om te bewegen én zichzelf te beschermen tegen stoten of aanvallen.

Deze grote naaktslak is bleek bruin of grijs gekleurd en heeft vaak opvallende donkere vlekken. Hij wordt daarom ook wel de tijgerslak genoemd. Vooral op het gewelfde deel op de nek (het 'schild') zitten donkere vlekken.

Zoals kenmerkend voor aardslakken ligt de ademopening voorbij het midden van het schild.

Grote aardslakken hebben een opmerkelijk paringsgedrag: ze hangen samen aan een slijmdraad van een tak. Ze leggen doorzichtige eitjes die aan elkaar kleven, en het duurt minstens twee jaar voordat de jonge slakken volwassen zijn. Ze eten vooral schimmels, planten en soms zelfs andere slakken.​

Ongewervelde dieren zijn super-bijzonder en spelen een belangrijke rol in de natuur.