Vlindermoeders bepalen wat hun kinderen moeten eten. Ze leggen hun eitjes op de plant die gezond is voor de rupsen. De plantensoort verschilt per vlindersoort. En de moeder vergist zich nooit. Dus legt het koolwitje haar eieren altijd op een koolplant en nooit op spinazie of sla. Gelukkig zijn de rupsjes dol op koolbladeren. Ze beginnen te eten en gaan door de ze klaar zijn om te ontpoppen. Als er ooit een rupsje wordt geboren dat geen koolbladeren lust, heeft ‘ie pech, die redt het niet.

Van alle buideldieren is de koala de moeilijkste eter. Hij eet bijna niets anders dan eucalyptusbladeren en dan alleen maar van 6 van de 800 soorten eucalyptusbomen. In de jonge eucalyptusbladeren zit veel blauwzuur, wat giftig is voor de koala. Daarom eet hij de oude, moeilijk verteerbare bladeren. Hij ruikt precies welke bladeren hij wel en niet kan eten. Een koala hoeft bijna nooit te drinken, aan het vocht in de eucalyptusbladeren heeft hij genoeg.

Miereneters heel de dag door op zoek naar voedsel en hebben de voorkeur voor….je raadt het al, mieren. En af en toe eet hij ook termieten. Elke miereneter-soort heeft zijn eigen voorkeur. De ene soort eet vooral insecten die leven op bomen en kleine takken. Een andere soort graaft een heel nest van insecten uit. Met zijn voorpoten maakt hij met gemak grote mierenhopen op. Wanneer de mieren naar buiten rennen, vangt hij ze snel met zijn lange, plakkerige tong.

Je denkt misschien dat bijen alleen maar honing eten, maar dat is niet zo. De bij eet vooral nectar, dat is witte vloeistof dat in de bloem zit. Bijen vinden dit heel lekker en zuigen dit op uit de bloem. Van de nectar maken ze ook honing. De bij vindt de nectar eigenlijk nog niet zoet genoeg. Daarom doet hij er een stofje bij. Daarna wappert hij heel hard met zijn vleugels, zo wordt de nectar langzaam honing. De bijen eten een beetje van de honing, als er geen bloemen zijn om van te eten.