Veel moeders in het dierenrijk zijn heel lief voor hun jong. We hebben de liefste 5 op een rijtje gezet.
Misschien heb je er nooit bij nagedacht, maar het is best bijzonder dat een dolfijn onder water geboren wordt. De pasgeboren baby moet namelijk lucht ademen. De moeder of een van de andere vrouwtjes uit de groep helpen het kleintje snel omhoog voor zijn eerste ademteug. Om bij zijn moeder melk te drinken moet het jong weer onder duiken. Knap dat hij dat allemaal al kan. Zwemles heeft een dolfijntje echt niet nodig. Maar hij moet wel leren hoe je met de andere dolfijnen van de groep moet omgaan. En het duurt wel een paar jaar voor hij zelf genoeg vissen kan vangen. Gelukkig mag hij tot die tijd nog melk drinken.
Een orang-oetan baby ziet er schattig uit, maar hij kan nog niks. Wat hij al wel snel kan, is zich aan zijn moeders vacht vastgrijpen. Niet alleen met zijn knuistjes maar ook met zijn voetjes. Daar is het een aapje voor. Geleidelijk leert hij klimmen, maar dan is hij nog lang niet klaar om voor zichzelf te zorgen. Zijn moeder leert hem welke vruchten je kunt eten en welke niet. Dat je moet kijken waar de neushoornvogels heen vliegen om bij rijpe vijgen te komen. Dat je in de boom veiliger bent dan op de grond. Vijf tot zes jaar duurt het voordat hij de geheimen van het woud heeft geleerd. Dan trekt hij erop uit.
Moeder nijlkrokodil legt een stuk of vijftig eieren in een kuil op een zandbank. Daar blijft ze in de buurt. Een betere bewaking kun je je niet voorstellen. Als het zover is, helpt de moeder haar kleintjes zelfs uit het ei als ze daar moeite mee hebben. Ze draagt ze in haar bek naar een rustig stukje van de rivier met veel waterplanten. Daar kunnen de kleine krookjes op libellen en kikkers jagen. Hoe dat moet hoeven ze niet te leren. Moeder houdt ze nog wel in de gaten. Komt er een grote reiger in de buurt, dan jaagt ze die weg. Maar als ze een maand oud zijn, laat de moeder haar kinderen achter. Dan moeten ze zelf van zich af bijten.
